A tendencia a sobreprotexer os fillos está cada día
máis estendida e tense convertido nunha das principais causas dos
actuais problemas da educación. Os nenos posúen absoluta presunción de
veracidade e polo tanto dáselles a razón por riba de todo e de todos,
crendo que deste xeito se protexen de inxustizas, cando o que se
consegue, a medio e longo prazo, é obstaculizar a súa normal maduración e
plena integración na sociedade. Por que razón actúan así os pais?
Principalmente por medo a perder o cariño dos fillos ou a causarlles
sufrimentos ou traumas, e tamén para evitar que estorben, pois educar
supón dedicación e esforzo constantes, nun marco de exemplo, cariño e,
sobre todo, moito sentido común. Séguese a confundir autoridade con
autoritarismo e, como consecuencia, a primeira brilla pola súa ausencia,
provocando un ambiente familiar de falsa democracia, sen regras nin
límites, onde os fillos, que os pais queren tratar como amigos, acábanse
convertendo en ditadores.
A madurez da persoa ten unhas
características inconfundibles: independencia e autonomía;
responsabilidade e forza de vontade; tolerancia ás frustracións; escala
de valores sólida e realista; control emocional; comunicación aberta cos
demais; etcétera. Cos excesivos e innecesarios coidados aos fillos
estanse a conseguir resultados contrarios: apatía e dependencia; ego
esaxerado; incapacidade para esforzarse e asumir as contrariedades;
agresividade e desconsideración. É dicir, persoas inmaturas, que non son
capaces de desenvolverse con normalidade nin no ámbito académico nin
despois, na complexa sociedade que lles tocará vivir.
A primeira
institución en sufrir as consecuencias desta educación é o centro
docente. Os nenos mimados e consentidos teñen problemas de socialización
e de integración na vida escolar. Calquera contrariedade prodúcelles
unha falsa sensación de agresión que, amplificada en moitos casos polos
propios pais, acábase elevando ao rango de acoso. De aí o incremento de
incidentes que chegan ás direccións ou inspeccións, demandando a
apertura dos correspondentes protocolos, que esixen unha gran dedicación
por parte dos profesionais, para acabar, na maioría dos casos, no
arquivo. Cada día aumenta o número de pais que protestan porque os seu
fillos reciben maltrato dos compañeiros ou mesmo dos docentes, pero
resulta absolutamente infrutuoso insinuarlles que unha parte da culpa
pode ser deles.
A escola, por si soa, é incapaz de conseguir a orde e
disciplina necesarias na aula e na vida académica en xeral. Precisa do
apoio e da complicidade dos pais á hora de inculcar valores esenciais
para a formación da persoa. Se estes non se practican na familia, polo
menos que se lles permita facelo aos mestres, sen remar en contra deles.
La Voz de Galicia
Ningún comentario:
Publicar un comentario