 | |
| Foto: Marcos Creo |
Desde hai un meses circulan por Barbanza uns debuxos
que espertan unha mestura de sentimentos. Tenrura e admiración fúndense
nos rostros daqueles que ven as ilustracións de Antón Romero. Aos seus
11 anos, o pequeno sonense, con serios problemas para comunicarse debido
ao autismo que padece, atopou no eido artístico o seu mellor medio de
expresión. O camiño que emprendeu podería incluso converterse no seu
medio de vida.
Os pais de Antón,
Antonio Romero e Avelina Piñeiro, recibiron hai sete anos unha desas
noticias que ningún proxenitor quere escoitar: «Caeunos o mundo enriba,
non tiñamos nin idea do que era o autismo e empezamos por informarnos»,
confesa a nai. Non imaxinaban entón o novo mundo que estaba a piques de
abrírselle aos seus pes.
Foi no Stand de Noia onde empezaron a decatarse de
que Antón tiña aptitudes especiais no eido creativo. Con seis anos
acudía a clases de debuxo no estudo noiés XD. A súa mestra, Malena
Sánchez, confirmou a teoría anterior. Os debuxos do pequeno sonense non
só eran orixinais, senón que tiñan perspectiva, movemento e expresión,
características que os convertían en idóneos para o mundo do
merchandising, entre outros. Por recomendación dela, foron rexistrados
os dereitos de propiedade intelectual das primeiras láminas.
Pero
Malena Sánchez non se conformaba con que as ilustracións de Antón
quedaran pechadas nun caixón. Quería que saíran á rúa e conseguiu
convencer ao pais. Así chegou a primeira exposición, o pasado 1 de
abril, en Portosín: «Coincidindo co día internacional da concienciación
do autismo queríamos demostrar que estes nenos son quen de expresarse a
través da súa creatividade. Argallamos a mostra en 15 días», lembra
Avelina Piñeiro. O resultado compensou con creces o esforzo, os nervios e
mesmo a incerteza inicial: «Foi un día moi emocionante. Sabiamos que
xogábamos na casa, pero non esperabamos unha acollida tan
impresionante».
En camisetas
A partir de entón chegaron as chamadas de outros concellos de Barbanza, interesados tamén en amosar O mundo máxico de Antón,
ao tempo que as ilustracións do pequeno eran estampadas en camisetas:
«Empezaron a pedirnos debuxos para facer camisetas e decidimos crealas
nós», explica a nai. Unha pequena parte dos ingresos pola venta destas
prendas van a parar ao peto da Asociación Galega de Heteroplasia Ósea:
«Os dous únicos casos que hai en toda España desta enfermidade ultra
rara viven ao lado da nosa porta, así que vimos que era a mellor
elección».
Aínda que nunca viron nas
ilustracións do seu pequeno unha posibilidade lucrativa, Avelina Piñeiro
recoñece que aspira a que Antón chegue no futuro a vivir da súa gran
paixón: «Hai especialistas na materia que certificaron a calidade das
súas obras e mesmo Rodrigo Chao se declarou fan del. Si que nos gustaría
que os debuxos chegaran a ser o seu colchón».
Inspírase
en temas diferentes cando se sitúa fronte a un papel en branco, pero os
animais son o forte de Antón. Xa ten uns 250 debuxos rexistrados e seus
pais conservan dúas mil láminas das moitas que fixo ao longo dos
últimos anos: «Levántase e déitase pintando; de feito, gasta unha media
de 300 folios por semana», explica Piñeiro.
Pero, o mellor desta historia, é que
o artista é consciente do seu éxito e gózao ao máximo. «Xa a primeira
inauguración nos compensou moitísimo, porque el estaba tan feliz vendo
alí aos compañeiros e sentíndose protagonista», lembra emocionada unha
nai que non dubida en asegurar que é o seu fillo o que marca o ritmo:
«Mentres el queira seguir debuxando e expoñendo, aí estaremos nós».
Fuente: Ribeira / La Voz
Ningún comentario:
Publicar un comentario